Interview met captain Nini Feringa
Het Nederlands dames 60+-team is bij het WK Masters in Auckland als vierde geëindigd. De strijd om de derde plaats tegen Australië ging jammer genoeg met 0-3 verloren. De niet geheel verrassende winnaar werd Engeland, waartegen Nederland in de halve finale in een spannende wedstrijd met 0-2 ten onder ging. Engeland won in de eindstrijd met 1-0 van de sterke Schotten, die dus in de halve finale van Australië hadden gewonnen.
“Die nederlaag tegen Australië was wel terecht”, zegt captain Nini Feringa. “Ze waren gewoon sterker, en vooral veel stickvaster. Dat zie je überhaupt bij de Angelsaksische teams: ze stoppen gewoon alles. Hun basistechniek is zó goed. Ik denk wel dat wij tegen de Aussies niet ons beste hockey lieten zien, dat was jammer”. Zoals Fransje Bijnen in Supporters-groep via WhatsApp vooraf had geschreven: ‘We gaan als klein landje een heel continent proberen op te rollen!’ Deze app bestond maar liefst uit 358 volgers!!
Het doel van dit team was om met een medaille terug naar huis te keren. Dus de speelsters waren best teleurgesteld dat dat niet was gelukt. “Maar je komt natuurlijk geen pannenkoeken tegen. Daarbij waren Nieuw-Zeeland en Australië niet bij het voorgaande WK. , dus wij wisten echt niet waar we ten opzichte van hen stonden”.
Van Nieuw-Zeeland werd in de kwartfinales op shoot-outs gewonnen. Na de 1-1 eindstand werd doelvrouw Agaath Bouten de heldin door vier shoot-outs te keren. “Vorig jaar had ze een clinic van Maddy Hinch, de nationale Engelse keeper, en die had gezegd: zo lang mogelijk blijven staan. En dat deed ze, met dit resultaat”. Aangezien Nini zelf en Jacqueline van der Lek-Rohof de eerste twee shoot-outs hadden verzilverd, ging Nederland door naar de halve finales, tegen Engeland, met bovenvermeld resultaat. “Maar los van degenen die scoren, het is en blijft een team effort en resultaat. “Keepster, verdedigers, middenvelders en aanvallers: iedereen heeft alles gegeven.”
De voorbereiding was supergoed. Met o.a. het ISV-toernooi in Tilburg (winnaar!), een vierlandentoernooi in Engeland in juni en daaropvolgend twee wedstrijden tegen België. Met een heel gedreven spelersgroep, die er voor de volle 100% voor ging, en twee heel gedreven coaches, Wil Dielis en Henk Vogels. Er werd op Schaerweijde wekelijks uitdagend en scherp getraind. Speciaal ook op strafcorners en shoot-outs. En iedereen was heel fit: de selectie moest naast de wekelijkse trainingen in haar vrije tijd zelf aan de bak om die mate van fitheid te bereiken, en dat deed iedereen trouw. Al die aspecten betaalden zich nadrukkelijk uit tijdens het toernooi in Auckland. Zeker in het duel met Argentinië waarin met 4-0 werd gewonnen, inclusief een hattrick van Birgitta Bokhout.
Wil Dielis ging als coach mee naar Auckland, en Henk ondersteunde Wil én het team vanuit Nederland met nuttige adviezen. Feringa: “Wedstrijden van tegenstanders werden bekeken en geanalyseerd. Onze weinige wedstrijden ook: wat ging er goed en wat kan er beter. Dat was heel leerzaam. Daarnaast hadden wij een Teamraad ingesteld, van de captain, de vice-, en twee speelsters, gekozen vanuit de spelersgroep. Dat werkte heel goed als intermediair tussen de coach en de spelersgroep. Ook heb ik zelf veel met Wil overlegd. Alles gebeurde in een heel goede harmonie, de sfeer was echt goed. We hebben ook heel vaak tegen elkaar gezegd: wat zijn we toch bevoorrecht dat we dit allemaal, zo aan de andere kant van de wereld in het mooie Nieuw-Zeeland, met elkaar mogen en kunnen meemaken! Want ja, het kost behoorlijk wat geld, de speelsters moesten het zelf ophoesten, maar we hebben gelukkig sponsors gevonden die hebben bijgedragen aan deze trip. Door het kostenplaatje vielen er wel enkele speelsters af”.
“En het mooiste eraan is, buiten het toernooi spelen: je houdt er zulke mooie vriendschappen aan over, binnen en buiten het team. We zijn bijvoorbeeld nu Engeland vaak tegengekomen, en met die speelsters ontwikkel je dan een goede en leuke band. De sociale cohesie was erg groot”.
Feringa hoopt wel dat er wat meer speelsters bijkomen. Deze groep wordt nu gesplitst: zeven speelsters moéten doorstromen naar de 65+, pas over een jaar of twee kunnen ze weer met deze hele groep door. “Ik denk dat het Masters hockey in Nederland nog te onbekend is, vooral bij de vrouwen. Hoewel er nu wel meer aan wordt gedaan. Ik kwam er een jaar of 3 à 4 geleden heel toevallig mee in aanraking. We kunnen nog wel wat meer publiciteit gebruiken!”
Overigens was er in Auckland nog een Nederlandse speelster, bij het Alliance-team, Pauline Verhaak.
De uitslagen:
Groepswedstrijden:
Nederland – Alliance 1-0 (21. Annemarie Dobbelaar)
Nederland – Argentinië 4-0 (20. Birgitta Bokhout (sc), 27. Stevanne Jansen, 45. Bokhout, 58. Bokhout)
Nederland – Canada 3-1 (13. Margreet Kramer (sc), 20. Kramer, 58. Jacqueline van der Lek-Rohof (sb)
Kwartfinale:
Nederland – Nieuw-Zeeland 1-1 (47. Karin Paanakker). Nederland wint na shoot-outs (2-0)
Halve finale:
Engeland – Nederland 2-0
3e/4e plaats:
Australië – Nederland 4-0
De selectie bestond uit:
Nini Feringa (captain), Agaath Bouten (keeper), Miranda Baekers, Karin Benter, Birgitta Bokhout, Marijke Brune, Sieneke Bult, Fransje Bijnen, Anne Marie Dobbelaar, Cathrien van Groningen, Stevanne Jansen, Margreet Kramer, Jacqueline van der Lek, Karen Paanakker, Fieke Sanders, Sandra Sauvé en Maria Jochems.
Coach: Wil Dielis, fysio: Loet Dielis.
